Cantuccini

Cantuccini to tradycyjne włoskie ciastka pochodzące z Toskanii, znane również jako biscotti di Prato. W 100 g produktu znajduje się 430 kcal, bardzo wysoka zawartość węglowodanów wynosząca 70,5 g (z czego aż 37 g to cukry), umiarkowana zawartość białka – 8,4 g oraz znaczna zawartość tłuszczu – 12,6 g (w tym 6,6 g tłuszczów nasyconych). Standardowe opakowanie o wadze 200 g dostarcza 860 kcal. Te charakterystyczne ciastka mają podłużny, lekko zaokrąglony kształt i złocisto-brązowy kolor. Wyróżniają się bardzo twardą, kruchą konsystencją, która jest rezultatem procesu podwójnego pieczenia. Przekrojone na pół ukazują charakterystyczną strukturę z widocznymi kawałkami migdałów, a czasem również innych dodatków, takich jak orzechy laskowe, pistacje, suszona żurawina czy skórka pomarańczowa. Smak jest słodki, ale nie przesadnie, z wyraźnymi nutami migdałów, wanilii i często delikatnym aromatem anyżku lub likierów, w zależności od konkretnej receptury. Nazwa "cantuccini" pochodzi od włoskiego słowa "cantuccio", oznaczającego "narożnik" lub "krawędź", co odnosi się do sposobu, w jaki ciasto jest krojone przed drugim pieczeniem. Tradycyjna metoda produkcji obejmuje przygotowanie ciasta z mąki, cukru, jajek, migdałów i środka spulchniającego, formowanie go w podłużne bloki, wstępne pieczenie, krojenie ukośnie na plastry, a następnie ponowne pieczenie w niższej temperaturze, aż ciastka staną się suche i twarde. Ten proces podwójnego pieczenia ("bis-cotti" dosłownie oznacza "dwa razy pieczone") był pierwotnie stosowany, aby zapewnić długi okres przydatności do spożycia. Wysoka zawartość węglowodanów (70,5 g/100 g) wynika z dużej ilości mąki i cukru w składzie. Znaczna część to cukry proste (37 g/100 g), co wskazuje na słodki charakter tych ciastek. Zawartość białka (8,4 g/100 g) pochodzi głównie z migdałów i innych orzechów oraz jajek używanych w procesie produkcji. Tłuszcz (12,6 g/100 g) jest dostarczany przede wszystkim przez orzechy, a także masło lub inne tłuszcze dodawane do ciasta. Cantuccini są tradycyjnie serwowane jako deser po posiłku, wraz ze słodkim winem deserowym Vin Santo, w które zanurza się twarde ciastka, aby je zmiękczyć przed jedzeniem. Ten rytuał, znany jako "inzuppare" (maczanie), jest istotnym elementem toskańskiej tradycji kulinarnej. Poza tym klasycznym połączeniem, cantuccini doskonale komponują się również z kawą, herbatą, likierami czy deserowymi wersjami grappy. Ze względu na trwałość, są też popularną przekąską lub prezentem. Produkt jest oznaczony jako odpowiedni dla wegetarian, ale nie dla wegan, co sugeruje obecność składników pochodzenia zwierzęcego, prawdopodobnie jajek i być może masła. Zawiera gluten, co wynika z użycia mąki pszennej, ale jest bezlaktozowy, co czyni go odpowiednim dla osób z nietolerancją laktozy. Cantuccini cieszą się ogromną popularnością nie tylko we Włoszech, ale na całym świecie, stając się jednym z najbardziej rozpoznawalnych włoskich wypieków. Ich prostota, trwałość i wszechstronność sprawiają, że są zarówno codziennym przysmakiem, jak i elementem wykwintnych deserów w eleganckich restauracjach.