pasta miso, łagodna

Pasta miso to tradycyjny japoński produkt fermentacyjny wytwarzany z soi, soli morskiej oraz koji – specjalnej kultury starterowej zawierającej grzyby Aspergillus oryzae. Łagodna odmiana pasty miso (shiro miso) charakteryzuje się jaśniejszym kolorem, delikatniejszym smakiem i słodszą nutą w porównaniu do ciemniejszych odmian, co czyni ją przystępną nawet dla osób dopiero rozpoczynających przygodę z kuchnią japońską. Pod względem wartości odżywczych, pasta miso dostarcza 195 kcal na 100g. Jest bogatym źródłem białka roślinnego (11,2g/100g), co czyni ją wartościowym dodatkiem do diety wegetariańskiej i wegańskiej. Zawiera umiarkowaną ilość węglowodanów (23,9g/100g), z czego 6,7g to cukry, oraz 6,1g tłuszczu na 100g, z minimalną zawartością tłuszczów nasyconych (0,6g/100g). Pasta miso jest produktem w pełni wegańskim i wegetariańskim, bezglutenowym i nie zawiera laktozy, co czyni ją odpowiednią dla osób z różnymi ograniczeniami dietetycznymi. Należy jednak zwrócić uwagę na wysoką zawartość soli, która jest nieodłącznym elementem procesu fermentacji i konserwacji produktu. Jako produkt fermentowany, pasta miso zawiera żywe kultury bakterii, które mogą korzystnie wpływać na mikroflorę jelitową i wspierać trawienie. Proces fermentacji zwiększa również biodostępność składników odżywczych zawartych w soi, w tym izoflawonów, którym przypisuje się działanie przeciwutleniające i potencjalne korzyści dla zdrowia sercowo-naczyniowego. Pasta miso jest również źródłem witamin z grupy B, szczególnie B12, która rzadko występuje w produktach pochodzenia roślinnego. W kuchni pasta miso jest niezwykle wszechstronna. Tradycyjnie stanowi podstawę zupy miso – jednego z filarów kuchni japońskiej. Można ją również wykorzystać jako składnik marynat do mięs, ryb czy tofu, dodatek do sosów, dressingów do sałatek czy past kanapkowych. Wprowadza do potraw charakterystyczny umami smak, który wzbogaca i podkreśla inne składniki. Warto pamiętać, że aby zachować probiotyczne właściwości pasty miso, nie należy jej gotować – najlepiej dodawać ją do potraw pod koniec przygotowywania, gdy temperatura jest już nieco niższa.